De weg van wijzewentel

Als Erlien denkt wakker te worden uit haar nachtmerrie, blijkt dat alles om haar heen nog hetzelfde is als in die 'bibberdroom'. Met haar vader, die er anders altijd is als ze naar gedroomd heeft, kan ze door de wand van gebarsten kristal die hen scheidt, geen contact maken. Nu moet ze zichzelf bevrijden. Geholpen door twee pratende vogels en het fantasievriendje uit haar vroege jeugd komt ze erachter dat ze nooit heeft geaccepteerd dat haar moeder gestorven is. Pas dan is ze in staat af te rekenen met de monsters uit haar eigen geest en de weg terug te zoeken naar haar vader. Fantasieverhaal met veel symboliek dat voornamelijk gaat over afscheid nemen en verwerken. Hieruit blijkt dat een mens, levend vanuit een positieve instelling, bergen kan verzetten. Aardig, redelijk uitgewerkt verhaal waarin een heel aparte fantasiewereld wordt geschetst, met gebruik van veel zelfbedachte samengestelde woorden als 'opstandmeisje' en 'inbeeldjongen'. Dit vraagt nogal wat inlevingsvermogen van de lezer. Een aantal figuren heeft geen wezenlijke functie. Goede woordkeus, veel spreektaal, vrij korte zinnen en een overzichtelijke bladspiegel. De sfeervolle zwart-wit illustraties lijken getekend te op (kristal)scherven en zijn allemaal anders van vorm.