De vijfde tovenares

Het vrije en zelfstandige leven bevalt hem zeer, Tristan, Prins van Eutracia, maar daar dreigt met zijn kroning tot koning een eind aan te komen. Edoch, zijn lotsbestemming zet hem op een onverwachte levenskoers. Nog vóór de kroningsplechtigheid kan plaatsvinden, wordt zijn geboorteland overrompeld door het monsterachtige leger van een tovenares die heerst aan de overzijde van de Zee van Fluisteringen.
Niet van zins zo maar op te geven, vol wraakgevoelens en rusteloos als de wind van overzee, zo speurt hij in gezelschap van de magiër Wigg naar een manier om de zee, ogenschijnlijk een onneembare hindernis, over te steken om de wrede tovenares in haar schuilplaats op te zoeken. Alleen daar kan Tristan de gestolen magie van Eutracia terugvinden. In de tussentijd moet hij zich zo snel mogelijk enkele magische disciplines eigen maken, want hij is voorbestemd, hij is de Verlosser wiens komst in de Profetieën wordt voorspeld. Ofte wel, op zijn schouders rust het wankele evenwicht van goed en kwaad van de wereld die hem zo dierbaar is.
Recensie(s)
Eerste deel van een serie. De jonge kroonprins Tristan ontdekt in de strijd tussen twee groepen tovenaars dat hij bijzondere krachten heeft. Het boek is helaas geen aanrader. Het boek getuigt van een vrouwenhaat die zeldzaam is geworden. Vrouwen zijn hetzij slecht, hetzij dom, maar hoe dan ook beeldschoon. De slechteriken zijn bovendien allemaal sadistisch. Hun uitingen daarvan worden door de schrijver beschreven met een enthousiasme dat een vieze smaak in de mond achterlaat. Er is veel leentjebuur gespeeld met de naamgeving: de vrouw Morganna, de triliumbloem. Maar de vertaling is uitstekend. Paperback, kleine druk.