Gesprekken met een heks

In Gesprekken met een heks bundelt de Britse natuurheks Lois Bourne de ervaringen uit haar praktijk. Hoe is het om een heks te zijn? Hoe is het om magie te beoefenen, te helen, om voortdurend benaderd te worden door mensen die hulp zoeken? Hoe is het om een heksenkring, een coven te leiden?
Bourne verschaft inzicht en weet zelfs de voor de leek ongeloofwaardigste zaken tastbaar, reëel te maken. Ze neemt haar praktijk onder de loep en schrijft met een mengeling van eerbied en persoonlijke overtuigingskracht over haar bevindingen in de driehoek mysterie, natuurmagie en ' het komt en passant ter sprake ' duivelskunstenarij. Heksenmagie, zo stelt zij bijvoorbeeld, geeft haar de mogelijkheid als medium contact te maken met leven na de dood.

Commentaar:
Vervolg op 'Witch amongst us'* (1989). Het is een reactie op de vele brieven en andere respons die de auteur naar aanleiding van dit eerste boek ontving. Ze gaat op een aantal vragen uitgebreid in en vertelt heel boeiend over de vragen en problemen waarmee mensen naar haar als heks toekomen. Ze is al dertig jaar heks en kan dus uit een schat aan ervaringen putten. Ze vertelt summier iets over haar familieleden en huisdieren en heel veel over de geschiedenis van de hekserij. Ze heeft blijkbaar een uitgebreide studie van het onderwerp gemaakt en veel gereisd, en ze kent ook veel interessante mensen met kennis van geschiedenis en oude talen. De lezer komt zo een en ander te weten uit onder meer de Turkse, Perzische en Engelse cultuur. Verder worden er onderwerpen behandeld als het verschil tussen witte en zwarte magie, reincarnatie, het leven na de dood, huisgeesten, belangrijke feesten, en in een kristallen bol kijken. De auteur heeft een vriendin die een zwarte heks is, over wie ze interessante en humoristische dingen vertelt. De toon en stijl zijn wat ouderwets en verheven, wat in de vertaling terecht overeind is gebleven. De auteur verwacht van de lezer evenveel culturele en intellectuele bagage als zijzelf heeft.