Het schip der schaduwen

Catalina is in de leer bij een oude kaartenmaker. Op een dag komt er een vreemd schip aan in de haven. De gemaskerden van dat schip zijn op zoek naar Catalina. Zij beloven weinig goeds voor de inwoners van Barcelona. Catalina moet vluchten. Samen met Jordi en de hulp van de wind belandt ze in de Bibliotheek van de Levende Verhalen. Daar ontdekt Catalina haar bijzondere gave. Maar de gemaskerden zijn haar op het spoor. Zal ze aan hen kunnen ontsnappen?
Hoewel er namen van bestaande steden en gebouwen in het verhaal voorkomen, is dit geen realistisch verhaal. De gecreëerde wereld heeft iets weg van de wereld van Jules Verne, met vliegende schepen met bijzondere machines. Ook met de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, zet de auteur de lezer op het verkeerde been.
Daarmee schept de auteur een vreemde sfeer waarin zich een nog vreemder verhaal afspeelt. De lichte, zingende stad Barcelona die onbezorgd baadt in een heerlijke warme zon, staat in schril contrast met de kou en het duister dat de gemaskerden met zich meedragen.
Het verhaal is realistisch geschreven en de magische gebeurtenissen zijn er zo goed in verwerkt dat ze voor de lezer heel geloofwaardig overkomen.
Het verhaal heeft een oeroud gegeven als thema, namelijk de strijd om macht over de mensen en het bezitten van de middelen om die macht te verkrijgen.
Beide jonge hoofdpersonages worden herkenbaar geschetst. Zeker de jonge Jordi, die op die bewuste dag een aantal keuzes maakt die zijn hele leven zullen veranderen. Mede daardoor en door wat er met hem gebeurt en over hem wordt gezegd, lijkt het erop dat een vervolg mogelijk is.
Andere personages, zoals Catalina’s oude meester, haar moeder en haar grootmoeder, worden eveneens goed geschetst, waarbij de ene zich houdt aan het ‘goede’, het ‘echte’, terwijl de ander zich laat meeslepen in die greep naar meer macht.
Het is een boeiend verhaal, in een bijzonder kader geplaatst, waarin ook enkele doordenkers zijn verwerkt.